Durven hopen
Toen ik het idee had om dit jurkje te maken voor onze kleine meid, was er nog geen vuiltje aan de lucht.
Ondertussen is dat wel even anders, ons land werd opgeschrikt door een laffe daad van terrorisme.
Een laffe daad om paniek en angst te zaaien en om een zogezegde boodschap over te brengen uit naam van 1 of andere god.
En net zoals iedereen ben ik geschrokken van het nieuws dat ik op de radio hoorde toen ik dochterlief naar school wilde brengen, en instant werd ik bevangen door een gevoel van angst.
Helemaal onverwacht is het niet, die aanslag hier, maar voorbereid op zulke terreurdaden ben je nooit.
De hele voormiddag heb ik toen voor de televisie doorgebracht, met ogen vol tranen die bleven komen, met een hart dat uitging naar slachtoffers en hun vrienden en familie, en een hoofd vol doemgedachten over deze wereld.
Want het is deze wereld waarin ik mijn dochtertje moet grootbrengen, deze samenleving waarin binnenkort ons tweede kindje moet opgroeien.
Blijven kijken naar de schokkende beelden kon ik niet, dus ging ik aan de slag met de beste therapie die ik ken om emoties in kwijt te kunnen: iets naaien, iets moois creëren.
Een tijdje geleden pinde ik een jurk op Pinterest, het ideale modelletje voor ons babymeisje om te dragen op haar babyborrel en dat wou ik dus maken.
Na de broodnodige test durfde ik het vandaag aan het kleedje te maken in de voorbestemde stof.
Om het jurkje in elkaar te krijgen, vertrok ik van het Grace-patroontje van Emma en Mona, al gebruikte ik alleen het bovenstukje.
Vanuit maatje 62 tekende ik een a-lijntje en berekende waar ik het moest doorknippen om de strook met plooitjes aan te brengen.
Om het gouden lintje in het voorpand te rijgen, maakte ik knoopsgaten en dat lukte wonderwel deze keer, oef!
Achteraan liet ik de plooitjes weg, het leek me makkelijker voor de baby om daar niet te moeten opliggen.
Ook binnenin ging ik voor een mooie afwerking, de perfectionist in mezelf is nooit ver weg :-).
Het prachtige stofje komt trouwens van Miss Anaïs in Tielen.
Sandra heeft zo’n leuk en verscheiden aanbod stoffen, vaak dingen die je niet overal ziet.
Deze wondermooie witte structuurstof spotte ze trouwens toen we samen nog een keertje de stoffengroothandel onveilig maakten en gaf me heel gul een mooi lapje voor dit kleedje.
Waarvoor trouwens nog eens een dikke merci Sandra!
Er ging aan dit jurkje trouwens ook nog een testversie vooraf.
Ik doe dat niet vaak, een testversie maken, maar deze keer deed ik het wel en daar ben ik blij om want ook die lukte mooi in een stofje van Riley Blake.
Aangezien ik niet alle witte stof nodig had voor dit modelletje wilde ik nog iets extra maken voor onze meid.
Opnieuw via Pinterest vond ik een tutorial voor superleuke babyschoentjes, nieuwe uitdaging; check!
Ik werkte ze af met gouden kamsnapsterretjes, zo schattig vind ik dit en ik kan niet wachten tot ze gevuld zijn met kleine voetjes.
Kleine voetjes die zullen moeten leren stappen in een wereld die niet altijd even mooi is, waarin gehaat wordt, oorlog gevoerd wordt en waarin daden van terrorisme voorkomen.
En toch durf ik hopen, nee, moet ik hopen dat het beter kan worden.
Ik hoorde vanmorgen een prachtig nummer op de radio met als titel ‘Liefde wint altijd’, en da’s wat ik wil onthouden en kracht wil uit putten, voor mijn kinderen, mijn familie, vrienden en de medemens.
Een kaarsje als symbool van medeleven, maar ook als symbool voor de hoop in mijn hart…
