Sientjes voor lieve Nova

Onze lieve kleine Nova…

een hele lange weg langs vruchtbaarheidsland moesten we afleggen, waarin ons geduld en onze hoop zwaar op de proef werden gesteld, maar 2 jaar geleden maakte ze eindelijk ons gezin compleet.
Als mini dochtertje van papa en mama en als kleine zus van Sterre.
Ondertussen groeide ze uit tot een energieke (en als ik zeg energiek, dan bedoel ik energiek!) peuter met een eigen willetje en met veel deugnieterij.
Het kind zit werkelijk geen 2 seconden stil, raast als een stuiterbal door het huis, speelt met alles wat ze tegenkomt ongeveer 10 seconden en raast weer verder.
Of ze speelt buiten met grote zus, als een mini racemachientje achter haar aan en haar naam roepend.
Nee, rustig op schoot bij papa of mama liggen, zit er niet in, tenzij ziektekiemen de bovenhand nemen, maar dat is alweer een tijdje geleden.
Nu, deze kleine lieverd kon nog wel wat nieuws in de kleerkast gebruiken en daarvoor lijk ik steeds opnieuw terug te grijpen naar goeie, basic patronen.
Deze keer koos de Sien jurk, getekend door Sofie van de blog ‘Wensje’
De perfecte stoffen viste ik uit de voorraad en enkele uurtjes later had Nova 2 nieuwe jurken.

De kleuren matchen ook perfect, iets waar ik heel blij van kan worden, ook al zal ze de jurken nooit samen dragen natuurlijk ;-).
Foto’s nemen van pas genaaide jurkjes, dat maakt me ook altijd gelukkig.
Nova fotograferen daarentegen, da’s een regelrechte uitdaging.
Zoals ik al zei, het kind zit of staat niet stil en dat mag je echt letterlijk nemen.
Dus ik vermoed dat het een hilarische bedoening is als zij rondloopt en ik erachteraan met mijn camera.
Da’s ook de reden waarom ze niet zo vaak op de blog verschijnt ;-).

Zien jullie waarom ik zo fan ben van de Sien jurk?
Het is zo’n goed model voor Nova, staat haar altijd heel mooi.
Ik maakte trouwen maat 92, wat perfect overeenstemt met haar confectiemaat.
De lengte paste ik aan naar maat 86, Nova is een kleintje ;-).

Naar me toe snellend kwam ze haar zelfgeplukte bloemetje brengen, de lieverd.

Ook van de nieuwe step van Sterre was ze niet weg te slaan.
Ze wil echt alles proberen wat haar zus ook doet.
Eerst nog met een ondersteunende hand van papa en daarna helemaal alleen.
Stilstaand welteverstaan, zelf ‘scootersteppen’ is nog wat moeilijk :-).

Wanneer onze kleine karakterdame er genoeg van heeft, laat ze dat maar al te duidelijk blijken.
Eerst met een boze blik naar mama en de camera, dan door zich af te schermen met haar handjes en als laatste door huilend aan mama’s been te komen hangen met de vraag: ‘pakken?’
😉