Ja, het gebeurt regelmatig dezer dagen, een coup de foudre wanneer ik een nieuw naaipatroontje zie, en zo ging het ook met de Louisa jas van Compagnie M.
Bij het zien van de allereerste fotootjes wist ik het, deze jas moet Sterre hebben voor de winter.
Geduldig wachtte ik de release af en de rest is geschiedenis want ondertussen hangt de jas hier te pronken én werd hij ook al met veel enthousiasme gedragen.
Het stofje dat ik gebruikte is een ‘specialleke’, een folietje als het ware.
Want we trokken met de dames van de naailes naar de Belmode Fashion days in Antwerpen, waar je pareltjes van stof op de kop kan tikken van Belgische modeontwerpers.
De eerste verkoop die we binnenstapten was die van Dries Van Noten.
Het was daar dat vriendin Sofie de gebruikte stof uit de rekken plukte en suggereerde dat deze wel heel mooi was.
En groot gelijk had ze, het was helemaal mijn ding!
Snel koos ik er een prachtige gewatteerde en gesatineerde voering bij en de Louisa jas was geboren, in mijn hoofd dan alvast :-).
Deze week raapte ik voldoende energie bij elkaar om eindelijk in de niet al te goedkope stof te knippen, met een bang hartje, dat wel,
maar ik ben ongelofelijk tevreden van het resultaat.
Het was eventjes zoeken naar de juiste plaatsing van de patroondelen want dit was een paneelstofje en ik wilde zoveel mogelijk van de bloemen verwerken in de jas.
Dat lukte me dus volledig op het achterpand, een deel op de zak vooraan en ik appliqueerde ook 1 van de bloemen op het voorpand voor een extra touch.
Dat was mijn eerste keer en ik vind het best goed gelukt, oef :-).
Het patroon voorziet in verschillende opties om je jas extra speciaal te maken, ik koos resoluut voor de tulpkraag, zo mooi!
Het jurkje in deze blogpost werd gemaakt van een stofje van Mon Depot.
Toen ik mijn bestelling toekreeg, zag ik dat Katelijne wat leuke extraatjes in mijn pakje stak.
Eentje daarvan was deze ‘Diva-pin’, ideaal om de jas wat te pimpen.
De werkbeschrijving had ik echt wel nodig, vooral bij het inzetten van de rits.
Ik deed blindelings wat de handleiding zei, zonder eigenlijk te weten hoe het resultaat er zou uitzien.
De rits zit er op een professionele manier ingewerkt, helemaal fan van deze werkwijze!
Je ziet het al, aan de binnenzijde deed ik nog iets extra.
Ik naaide een stukje stof tegen de voering, zoals je wel eens meer ziet bij winkelgekochte stuks en daar mocht Sterre zelf haar naam opschrijven.
Mijn 5-jarige is net de letters aan het leren dus het leek me superleuk om haar eigen handtekening toe te voegen aan een jas die ik met veel liefde voor haar maakte.
Tijdens het naaien zet ik graag de radio op en liefst ook heel luid zodat ik kan meezingen zonder mezelf te moeten horen, haha!
De jas was bijna af toen er een liedje van Marco Borsato weerklonk, op het eerste gehoor niet mijn favoriete Nederlandse zanger, maar dat liedje, dat greep me gewoonweg naar de keel.
Het liedje bleek ‘Dochters’ te heten en vertelt heel mooi dat hoe groot je dochter(s) ook wordt/worden, in je ogen blijven ze altijd je kleine meid(en).
Meer en meer voel ik dat Sterre echt groot wordt en me minder nodig heeft.
Hoewel ik ongelofelijk trots ben op haar, toch ben ik daar niet helemaal klaar voor, maar de tijd zal me ongetwijfeld leren om haar stilaan los te laten.
Maar goed, terug naar de jas :-).
Typisch voor de Louisa zijn de zakken vooraan, en die werkte ik dan ook af met bijpassende paspel om ze extra in de verf te zetten.
De fotootjes namen we vandaag, in het zalige herfstzonnetje aan het water vlak bij ons thuis.
1 van mijn favoriete plekjes om te vertoeven.
Bereid je alvast voor op nog wat fotospam :-).
Mijn patroonkast is echt een topper rijker!
Binnenkort mag ik ze allemaal mooi ordenen want ja, onze grote zolder wordt mijn eigenste naaikamer, een plekje waar alle stoffen hun plaatsje gaan krijgen, samen met alle boeken, patronen, machines, enz.
